დღეს, 27 აგვისტოს დასკვნითი სიტყვები წარმოთქვეს „ორგანიზებული ჯგუფური ძალადობის“ ბრალდებით დაკავებულებმა. 8 დემონსტრანტის სასამართლო პროცესი, რაც ფართოდ მიიჩნევა პოლიტიკურად მოტივირებულად, დასასრულს უახლოვდება.

მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილმა გამოაცხადა, რომ განაჩენს, სავარაუდოდ, ორ სექტემბერს გამოაცხადებს. სხდომაც ამ დღეს, 12:00 საათზე დანიშნა.

ტრადიციულად სავსე დარბაზში მორიგი სხდომა დღეს დაახლოებით პირველი საათისთვის დაიწყო.

რეპლიკების ეტაპზე პროკურორებმა თქვეს, რომ „რეპლიკა არ აქვთ". სასამართლო საბოლოო სიტყვების ეტაპია. ეს არის ეტაპი, რომლის დასრულების შემდეგაც მოსამართლე სათათბიროდ უნდა გავიდეს.

ორგანიზებულ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობის ბრალდებით დაკავებულმა ირაკლი მიმინოშვილმა საბოლოო სიტყვაში თქვა, რომ თავს დამნაშავედ არ ცნობს, ვერ გაიგო რისთვის ზის ციხეში ბოლო 9 თვის განმავლობაში, თუმცა მადლობელია, რომ საკანში კარგი ადამიანები გაიცნო – უჩა აბაშიძე, ანდრო ჭიჭინაძე, გიორგი მჭედლიშვილი და დათო ხომერიკი.

მიმინოშვილმა ასევე მადლობა გადაუხადა ყველას, ვინც მათი სახელით დღემდე აგრძელებს ბრძოლას.

„თავს დამნაშავედ არ ვცნობ და 9 თვის მანძილზე ვერ გავიგე, საერთოდ რის გამო ვარ აქ. მადლობა მინდა გითხრათ, რომ ეს კარგი ადამიანები გამაცანით და მათ შორის, ანდრო ჭიჭინაძე, დათო ხომერიკი, გიორგი მჭედლიშვილი და უჩა აბაშიძე.

ორგანიზებულ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობის ბრალდებით დაკავებულმა თორნიკე გოშაძემ საბოლოო სიტყვაში თქვა:

ვიდეო, რომელიც დარწმუნებული ვარ, ნახა მთელმა საქართველომ და მათ შორის თქვენც, ბატონო მოსამართლე.

ჩემი კითხვები იყო, რატომ შემოიპარნენ ეზოში გაუფრთხილებლად და რატომ არ მიმდინარეობდა ვიდეოგადაღება, პასუხად კი მივიღე, არ იყო ვალდებული გავეფრთხილებინე, რადგან დასაკავებლად იყო მოსული და არ აწარმოა ვიდეოგადაღება, რადგან არ ჩათვალა აუცილებლად.

 პოლიციის ერთ-ერთმა თანამშრომელმა მითხრა, რომ თუ რამე მქონდა სახლში დამარხული ან გადამალული, კანონსაწინააღმდეგო ნივთი ან ნივთიერება, საკუთარი ხელით გადამეცა და ტყუილად ნუ ვაწვალებდი, რაზეც ლოგიკური პასუხი გავეცი: მთლიანი ეზო და სახლი რომ გადაატრიალოთ, ვერაფერს მსგავსს ვერ იპოვით-მეთქი, თუ, რა თქმა უნდა, შემთხვევით, პირადი ინტერესით რამეს არ იპოვით-მეთქი. მათი პასუხი იყო ასეთი, ბევრს ნუ ტლიკინებ, თავადაც ხომ იცი, ცხვირწინ მაგიდაზე დაგიდებ რასაც მინდა და შენ მაინც ვერ დაამტკიცებ, რომ შენ არ გეკუთვნისო.

დროშასაც მინდა შევეხო, დროშას, რომელიც სხვასთან არაფერთან ასოცირდება, გარდა სოლიდარობისა და სამშობლოს სიყვარულისა, თუმცა დავუშვათ, იმ პერიოდში აქციებთანაც ასოცირდებოდა. Მაშინ მე სახლში მქონდა იმავე აქციიდან წამოღებული ცრემლსადენი იარაღის კაფსულა, რომელიც, დაახლოებით, მუჭის სისქეა.

ზიანს რაც შეეხება, მას შეუძლია უმძიმესი დაზიანება მიაყენოს ადამიანს და ამის ფაქტებიც არსებობს, თუმცა როცა კაფსულა ვაჩვენე, მითხრეს, რომ ეგ არ გვაინტერესებსო, რაც გამიკვირდა, რადგან ეძებდნენ რაიმე იმის დამამტკიცებელს, რომ აქციაზე ყოფნა დაედასტურებინათ, თუმცა არ სურდათ  ამოღება ამ ნივთმტკიცებულების, იმიტომ, რომ ეს ნივთმტკიცებულება ადასტურებდა პოლიციის დანაშაულებრივ ქმედებას. “, – თქვა თორნიკე გოშაძემ.

ჯგუფური ძალდობის ორგანიზებაში ბრალდებულის, ზვიად ცეცხლაძის საბოლოო სიტყვას:

„შევეხები პროკურატურის დასკვნით სიტყვას. მე პირადად ამის მოსმენის დროს ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, თითქოს რამდენიმე ათეული ადამიანი გამოვიდა რუსთაველის გამზირზე, თითქოს მარდი რაზმივით, მომთაბარე ტომებივით გადაუარეს რუსთაველს, ააოხრეს ყოველგვარი წინაპირობების გარეშე და ადგნენ და წავიდნენ, თითქოს აქამდე არაფერი მომხდარა, არც რამე ქმედება არ იყო ჩადენილი მათ მიერ, და ზოგადად, ასეთი შთაბეჭდილება დამრჩა.

ვეცდები, ჩემი ემოციური ფონიც ავხსნა და ზოგადად ჩემი რა ქმედება საიდან გამომდინარეობდა.

ჩემი, ზვიად ცეცხლაძის ერთადერთი მოტივი არის, რომ ამ ქვეყანას რამე დადებითი შევძინო და პიროვნულად მეც შევიძინო.

როდესაც პროტესტის იდეა ჩაისახა და გამიჩნდა პროტესტის სურვილი, ერთადერთი იდეა, რაც მამოძრავებდა, ეს იყო სამოქალაქო წინააღმდეგობის, სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის ფორმა, რომლის შესახებაც მე იურისპრუდენციის საწყისებში შევიტყვე და იურისტების ნაშრომებში ვკითხულობდი თუ რა შემთხვევაში და რა ფორმით შეიძლება, ინდივიდი და პიროვნება დაუპირისპირდეს სახელმწიფოს ან სახელმწიფოს მიერ ჩადენილ კონკრეტულ ქმედებებს… სამოქალაქო დაუმორჩილებლობა არ გულისხმობს ანარქიის მიღებას, სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის იდეა ის არის, რომ ინსტიტუტები გაუმჯობესდნენ, გაჯანსაღდნენ. პირი, რომელიც გამოდის რაღაც ხარვეზის წინააღმდეგ, მიისწრაფვის არა იმისკენ რომ სახელმწიფო ჩამოიშალოს და სახელმწიფო სტრუქტურა, არამედ მუშაობდნენ იმისთვის, რომ ეს ინსტიტუტები, სადაც ხარვეზია, გამოსწორდეს.

ამ კუთხით ჩემთვის ყოველთვის სამაგალითო იყო სოკრატეს მაგალითი. ვფიქრობ, ამ ისტორიის მოყოლით ყველა კარგად მიხვდებით, სამოქალაქო წინააღმდეგობა რა სიმაღლეზე დგას. სოკრატეს როდესაც დააბრალეს ახალგაზრდების გარყვნა, ათენის სასამართლომ ჩაუტარა ღია სასამართლო, სადაც მან თქვა, რომ თავს უდანაშაულოდ ცნობდა და აქამდეც არ ჰქონია ნასამართლეობა. მაშინ ათენის სასამართლომ უთხრა, თავად შეაფასე, რა სასჯელს იმსახურებო. სოკრატემ პიროვნულად, თავისი პრინციპული გადაწყვეტილებით განაცხადა, რომ ერთადერთი, რასაც იმსახურებდა, ესაა პეტრანებთან სადილი. პეტრანები იყვნენ ოლიმპიადაზე გამარჯვებულები და მათთან სადილი ითვლებოდა უდიდეს პატივად. ამაზე გაბრაზებულებმა მიუსაჯეს სიკვდილი და გამოამწყვდიეს ათენის ციხეში. რიგი მიზეზების გამო სიკვდილის დასჯა გადაიდო და მისმა მეგობრებმა გაქცევა მოაწყვეს, მაგრამ როდესაც საკანში შევიდნენ, სოკრატემ გაქცევაზე უარი განაცხადა და უთხრა ასეთი სიტყვები, რაც მთლიანად ასახავს სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის არსს: კი ბატონო, მე ვარ უდანაშაულო, თავი უდანაშაულოდ მიმაჩნია, მაგრამ მე, მოქალაქე, რომელიც ვემსახურებოდი მთელი ცხოვრება ათენის კანონებს, დღეს რომ ათენის კანონების ავტორიტეტი ჩამოვშალო და გავიქცე, ამით დავანგრევ ათენის დემოკრატიის ინსტიტუტს და მე არ შემიძლია, როგორც მოქალაქემ, მსგავსი რამ გავაკეთოო. სოკრატეს ეს სახელმწიფოებრივი, დემოკრატიული აზროვება უდანაშაულოდ ყოფნის მომენტშიც კი არ აძლევდა საშუალებას, ინსტიტუტი შეელახა და ჩამოეშალა, მაშინ, როდესაც მისი საქმიანობა ამ ინსტიტუტების საქმიანობა ამ ინსტიტუტების გაჯანსაღებას ემსხურებოდა.

სწორედ ამ იდეებზე დგას ჩემი და ძალიან ბევრი ახალგაზრდის ემოციური ფონი, როდესაც ისინი გამოდიოდნენ ქუჩაში და დღესაც გამოდიან, რომ რაღაცა უკეთესობისკენ შეცვალონ. -ციტირებს გამოცემა "პუბლიკა" ზვიად ცეცხლაძის სიტყვას.

ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობის ბრალდებით დაკავებულმა ნიკოლოზ ჯავახიშვილმა საბოლოო სიტყვაში ისაუბრა მის მიმართ წაყენებულ ბრალზე, გაიხსენა როგორ განვითარდა მოვლენები 2024 წლის 28 ნოემბრის აქციაზე.

„მოვესწრები იმ დროს, როცა საქართველო დამოუკიდებელი გახდება! მაგრამ, იცოდეთ, თუ მაშინაც დამოუკიდებელ ქვეყანაში თავისუფლებისთვის შეწყვეტთ ბრძოლას, ამ თავისუფლებას დაკარგავთ თქვენც და თქვენი ქვეყანაც.

ეს სიტყვები შეიძლება უბრალო კალმით უბრალო ფურცელზეა დაწერილი, მაგრამ ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ამ სიტყვებს, ჩვენს ქვეყანაში და ჩვენს ცხოვრებაში. მოგესალმებით ყველას. მე 20 წლის სტუდენტი, აფხაზეთიდან დევნილი, თბილისში დაბადებულ-გაზრდილი, საქართველოს მოქალაქე ნიკოლოზ ჯავახიშვილი ვარ.

მადლობა მინდა გადავუხადო ჩვენს ადვოკატებს, რომლებიც არამარტო ჩვენს უფლებებს იცავენ, არამედ ჩვენთად ერთად იბრძვიან სამართლისა და სამართლიანობისთვის. მადლობა ჩემს თითოეულ ოჯახის წევრს გვერდში დგომისთვის, განსაკუთრებით მარიას [შეყვარებული], რომელიც დაკავების დღიდან მუდამ გვერდში მიდგას, მამხნევებს და ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ მის გვერდზე ვიყო, არა ციხის კედლებში, არამედ მის გარეთ, სადღაც შორს.

და რატომ ისროლა ნიკოლოზ ჯავახიშვილმა ფოიერვერკი ჰაერში? რა იყო მისი მიზანი? დარწმუნებული ვარ, ეს კითხვა ყველას აწუხებს და საინტერესოც ის არის, ამ კითხვაზე რა პასუხს გავცემ.

„დაკავების წუთიდან დუმილის უფლებას ვიყენებ და ახლა ვარღვევ დუმილის უფლებას. უდანაშაულოდ ვგრძნობ თავს და იმედი მაქვს, თქვენ, ქალბატონ თამარ, რომ სამართლიან გადაწყვეტილებას მიიღებთ და იმედია, ეს საქმე ისტორიას დარჩება დიდი ზეწოლის მიუხედავად სამართლიანი გადაწყვეტილება, როგორც მიიღო ქალბატონმა თამარ მჭედლიშვილმა“.

მან ასევე მადლობა გადაუხადა მამას, რომ შეაყვარა ტრიბუნა.

წარმატებები უსურვა საქართველოს საფეხბურთო ნაკრებს.

„სამართლიანი განაჩენის შემთხვევაში 2026 წელს ამერიკაში შევხვდებით და ვიზეიმებთ გამარჯვებას“, - თქვა მან.

„მადლობას გიხდით, ვინც დგახართ სინათლის სამართლიანობის მხარეს“, - ასე დაიწყო სიტყვა თორნიკე გოშაძემ.

მან გაიხსენა რუსთაველის გამზირზე გადაღებული კადრი, როგორ ურტყამენ პოლიციელები წიხლებს სახეში აქციის მონაწილე ზვიად მაისაშვილს. მისი განცხადებით, ამ კადრების შემდეგ გავიდა აქციაზე.

„თქვენც ხვდებით, ბატონო მოსამართლე, რომ ის ბიჭი უგონო მდგომარეობამდე უჰაერობას არ მიუყვანია. ვიდექი აქციაზე, რათა უდანაშაულო ადამიანების ცემა გამეპროტესტებინა... ვიდექი იმისთვის, რომ მეთქვა, რომ რუსეთი არის მტერი“.

მისივე განცხადებით, არ ყოფილა ჩართული ორგანიზებულ დანაშაულში.

„ამ ბიჭებს არათუ არ ვიცნობდი, ამ პატარა ქვეყანაში მეგობრობის კუთხით და ნათესაობით ნაცნობიც კი ვერ გამოვნახე“, - თქვა გოშაძემაც და კიდევ ერთხელ ხაზი გაუსვა, მისი პოზიციით, ბრალდების აბსურდულობას.

მან გაიხსენა პოლიციელებთან გამართული დიალოგი. მან იკითხა, რატომ შემოვიდნენ თვითნებურად მის ეზოში და რატომ არ იღებდნენ ჩხრეკას ვიდეოზე. პასუხად მიიღო, რომ არავის აფრთხილებენ წინასწარ, როცა აკავებენ და კამერაზე უთხრა, რომ არ ჩათვალა საჭიროდ. გოშაძე ამბობს, რომ არც ადვოკატთან დარეკვის უფლება მისცეს და არც უფლებები გააცნეს.

„ერთ-ერთმა პოლიციის თანამშრომელმა მითხრა, რომ რაიმე ნივთი მქონდა კანონსაწინააღმდეგო საკუთარი ხელით გადამეცა და ტყუილად ნუ გავაწვალებდი, ამაზე გავეცი პასუხი, რომ ეზო და სახლი რომ გადაეტრიალებინათ ასეთ ნივთს ვერ იპოვიდნენ... მათი პასუხი იყო - ბევრს ნუ ვტლიკინებდი, მაგიდაზე ჩემს წინ დააწყობდნენ ნივთიერებას, რომელზეც ვერ დაამტკიცებდა, რომ მისი არ იყო. გააკეთეს კიდეც ეს“..

.„დროშას მინდა შევეხო, რომელიც არაფერთან ასოცირდება გარდა სოლიდარობისა და სამშობლოს სიყვარულისა... მაშინ აქციებთანაც ასოცირდებოდა, წამოღებული მქონდა ცრემლსადენი კაფსულა აქციიდან... როცა კაფსულა ვაჩვენე, მითხრეს არ გვაინტერესებსო, გამიკვირდა, რადგან აქციაზე დამადასტურებელ მტკიცებულებას ეძებდნენ.. არანაირი მიზეზი არ არსებობს, რომ მცნოთ დამნაშავედ... რომელიც არ ჩამიდენია, მთელი ჩემი პასუხისმგებლობით ვამბობ, უდანაშაულო ვარ".

ბატონო მოსამართლევ, ქალბატონო თამარ, ვფიქრობ, როდესაც გადაწყვეტილების მისაღებად გახვალთ, ეს კითხვა თქვენთვის მნიშვნელოვანი იქნება. მიიღო თუ არა ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობა ნიკოლოზ ჯავახიშვილმა, ისროლა თუ არა პოლიციელების მიმართულებით? მისმა მოქმედებამ შეუქმნა თუ არა საფრთხე ვინმეს? დააზიანა თუ არა შენობა-ნაგებობა? ამ კითხვებზე ერთადერთი სწორი და რეალური პასუხი არსებობს – არა.  -ციტირებს გამოცემა "პუბლიკა" ნიკოლოზ ჯავახიშვილის სიტყვას.

„არაფერია სანერვიულო. ოთხი წელი გაივლის და ყველაფერი კარად იქნება და მეც და ჩემი ოჯახის ისეთ ქვეყანაში ვიცხოვრებთ როგორშიც გვინდა“.

მან მადლობა გადაუხადა მშობლებს, მეგობრებს, მხარდამჭერებს და ნათესავებს. ბრალდებაზე კი თქვა:

„ჩემთვის ბრალდება გაუგებარი იყო და ეს ბიჭები სასამართლოს ე.წ. ფუქსებში გავიცანი. არც ვიცოდი, რომ მათთან ერთად საერთო საქმე მედავებოდნენ, სასაცილო იყო... ალბათ, გამამტყუნებელი განაჩენი დადგება... ამ ქვეყანაში სამართალი დაკარგულია".

გორგაძე ამბობს, რომ დაკავებისათვის წინააღმდეგობა არ გაუწევია.

„საკმაოდ მხნედ შევხვდი ამ ყველაფერს... არ შემშინებია არაფრის, არც ციხის კედლები შემაშინებს და არაფერი ცხოვრებაში, როცა ჩემს ქვეყანას ეხება... ტელევიზიაში ხშირად მესმის ფრაზები: რადიკალები... ბევრი ადამიანი შემიძლია მოვიყვანო და ჩემი პიროვნება დაახასიათოს, ქალბატონო თამარ, ალბათ, თქვენც მოგიწევთ ჩემი დახასიათება, არ ვიცი, როგორ მუშაობს ეს სტრუქტურა... იმედია, ამას გაითვალისწინებთ, რომ მე არ ვარ ეგეთი ადამიანი, მოძალადე, რადიკალი, ვიღაც მომეკლა. არ ჯდება ეს ჩემში. შეიძლება, ჭიანჭველას არ დავადგა ფეხი“.

ავტორი: ექსპრესნიუსი,

სოციალური ქსელები

ხაბეიშვილი - ივანიშვილის ხელისუფლება სახელმწიფო ქონებას და ხალხის ფულს საკუთარი ფუფუნებისთვის ფლანგავს

საქართველოს ბანკის მხარდაჭერით, ლბ კაპიტალი თბილისში სასაწყობე პროექტს ახორციელებს

პაატა მანჯგალაძე ჩერგოლეიშვილის განცხადებაზე:მეტი დრო აღარ დავკარგოთ და სჯობს ისევ პროტესტზე და წინააღმდეგობაზე გადავერთოთ

სამხედრო მეთაური ორბანს - სანქციები და უნგრეთში შესვლაზე შეზღუდვები ტრ**ში გაიკეთეთ, ბატონო "ძვლებზე მოცეკვავევ